Acróstico Galego Centón

      De día vai cos paxaros
       I anda a brincar  polas hortas
      Ao humano e ao divino
                                     
                                  Dalle aspa ao moliño
                                  A noite é o prado do día                      

                                  
          Pasou polos prados verdes
         O teito é de pedra
          E mentres tanto
          Son un pasmón
           I anque rosma polas rúas
          A miña terra é doce coma o mel